Is dit hoe een kater voelt?

Is dit hoe een kater voelt?

Rode, dik gezwollen ogen, een lichaam dat aanvoelt alsof ze de onderdelen één voor één van onder een trein geplukt hebben, een humeur dat flirt met het absolute nulpunt, en een overmoed, rijkelijk gevoed door een overvloedige bron van innerlijke drift.

Zo stond ik vanmorgen op.
Het was de overmoed die me ertoe had aangezet me aan te kleden.
Een vergissing – zo bleek – die ik kort na de middag recht zette.

So, here I am. Geradbraakt. Opstandig. Teleurgesteld. En in mijn mooiste Woody pyjama.

De zinnen die ik hier en nu typ, zullen het enige bewijs vormen van mijn bestaan vandaag.
Want vandaag wil ik niemand zien en niemand horen. Vandaag moet ik niets. Vandaag zijn mijn gordijnen dicht.
Ik ben er niet.
Ik hoef de wereld even niet.
Op dit moment verlang ik slechts 1 ding. Lieve, wrede, irrationele wereld, laat mij op deze dag alsjeblieft met rust!

De zinnen die ik hier en nu typ, zullen het enige bewijs vormen van mijn bestaan vandaag

De post blijft ongeopend, berichtjes worden niet beantwoord, de telefoon laat ik rinkelen.
Ik bevind me in mijn eigen, kleine, veilige wereldje, een fractie van het grote, waanzinnige geheel; mijn micro-stukje van het heelal, dat slechts bestaat uit Jumper, die stilletjes ligt te genieten voor het haardvuur, mijn computer als therapeut en ikzelf in mijn oudroze pyjama.
Meer is er niet.
Dit is zoveel wereld als ik aankan.
Vandaag.

Ja, mijn vijftigste verjaardag, gisteren, was werkelijk onvergetelijk.


18 februari 2021


Voetnoot:
Ter info: Ik drink geen alcohol. Nooit gedaan. Geen idee dus hoe een kater voelt, maar ik stel me er zoiets als vandaag bij voor.

Join the discussion

3 comments
Ellen in Wanderland