Ik heb gisteren niet goed mijn best gedaan in de kosmos.
Een heel etmaal geleefd zonder naar iets te vragen,
Zonder me ergens over te verbazen.
Ik heb alledaags werk verricht,
Alsof dat alles was wat ik moest doen.
Inademen, uitademen, taken, verplichtingen,
Maar zonder een gedachte die verder reikte.
De wereld kon doorgaan voor een krankzinnige wereld,
Terwijl ik hem enkel aanwendde voor dagelijks gebruik.
Niks geen – hoe? – of waarom? –
Geen – waar komt die vandaan? –
Of wat moet hij met zoveel beweeglijke details?
De ene na de andere verandering vond plaats,
Zelfs op het begrensde terrein van het ogenblik.
Aan een jongere tafel, met een dag jongere hand
Werd het brood van gisteren anders gesneden.
Wolken en regen waren als nooit tevoren
Want het regende toch andere druppels.
De aarde draaide rond haar as,
Maar reeds in een voor altijd verlaten ruimte.
Dat duurde een goede 24 uur aan kansen,
1440 minuten gelegenheid,
86.400 seconden inzage.
Het kosmisch savoir-vivre
Mag dan over ons zwijgen.
Verlangen doet het toch iets van ons:
Enige aandacht,
Een verwonderde deelname aan dit spel
Met onbekende regels.
Dit is een – door mij – lichtjes aangepaste versie van een gedicht van Wislawa Szymborska.
Ik ontdekte het enkele jaren geleden in het TV-programma Winteruur.(*)
De tekst raakte me vanaf het eerste ogenblik, net omdat het uitdrukt waar ik zo hard in geloof:
- In je verwonderen, elke dag.
- In aandacht schenken.
- In vragen blijven stellen.
Aan anderen, aan boeken en aan Google,
maar meer nog: aan jezelf.
(*) In Winteruur praat Wim Helsen elke avond op Canvas met een bekende gast over een tekst, terwijl een golden retriever in de sofa ligt te slapen. Het programma is echt een aanrader voor iedereen die van geschreven teksten houdt.
[…] chaotisch en crazy als ze soms zijn, ik zou ze niet willen missen.Ik zou niet willen leven in een wereld, die van mij niet meer verlangt dan het verrichten van alledaags werk, zonder me te verwonder….Toch weet ik dat ik me niet mag verliezen in mijn eigen denkwereld.Naar het schijnt, is er nog een […]