Hoe geluk eruit ziet – Herken geluk wanneer het je pad kruist.

Geluk heeft meer te maken met hoe je het leven opvat, dan met wat er werkelijk gebeurt.

Geluk heeft vele gezichten en het kan overal verstopt zitten, maar vaak niet op de plaatsen waar we er het hardst naar op zoek gaan.

Ik ben het geluk in het verleden al vaak tegengekomen – ik denk dat het een boontje had voor mij. Dus ik heb wel een idee hoe je het kan herkennen.

Een paar dagen geleden zag ik het nog, in het bos.

Geluk..

… Dat is voor mij de herfst, het bos, en de koele wind op m’n gezicht.

… Dat zijn de vrolijk groen gekleurde bladeren aan de bomen, die zich geen bal aantrekken van de kalender. (*)

Geluk is weten dat de varens een hekel hebben aan de winter, en ze erop betrappen dat ze er al stilletjes tussenuit proberen te knijpen. Dat zijn de tamme kastanjes op de grond, die dit jaar uitzonderlijk klein zijn – te klein om te kunnen eten.
En het intens groene mos, overal waar je kijkt.

Geluk, dat is goed kijken, en beleven. Wandelen, samen met Jumper en met een buurmeisje, dat altijd graag mee op ontdekkingstocht gaat.

… Dat is samen zoeken naar paddenstoelen.
En hardop mijmeren over kabouters.
Maar niet te luid natuurlijk. Want anders worden ze bang.

Geluk, dat is verbeeldingskracht.

Geluk is…

… Jumper, die uitgelaten rondholt. En blij zijn omdat zij blij is.

… Ons beider enthousiasme waarmee m’n buurmeisje en ik leuke ‘bosdingetjes’ verzamelen. Om mee te knutselen. Een paar dennenappels die zonder twijfel een stuk mooier zijn dan alle andere, een bemoste tak, een stukje schors, …

Geluk, dat is aandacht.

Geluk is…

… Je zintuigen en fantasie de vrije loop laten, en van de ene verbazing in de andere vallen.

… Verheugd zijn over de piepkleine, rode bosaardbeitjes die je zomaar kan opeten.
Klakkeloos naar boven kijken en je laten betoveren door het uitbundige bladerdek en de gloed van de zon die haar best doet om er doorheen te priemen.

Geluk, dat is verwondering.

Geluk is…

… Thuiskomen en aanvaarden dat de dag voorbij is.

… Dat is toegeven aan de stille, lome duisternis die sneller dan verwacht neerdaalt over dit stukje wereld. Een duisternis die voor mij voelt als een dikke, rustgevende deken waarin ik me veilig kan onderstoppen.

Geluk, dat is mijn zachte pyjama, en de intieme sfeer van de flakkerende kaarsjes en het haardvuur. En Jumper die vlak daarvoor uitgestrekt ligt te genieten.

Dat is de maan die – doorheen het vensterraam – goedkeurend toekijkt.

Geluk is…

Een diepe zucht van tevredenheid.
En mijmeren over..

GELUK

Nog even dit:

Geluk komt en gaat, het is geen constante. Het komt erop aan het te herkennen wanneer het zich aandient, het naar waarde te schatten, en er de tijd voor nemen. Pas dan kun je het ook voelen.

En bij mensen bij wie het zich welkom voelt, komt het graag terug.

Die zucht van tevredenheid.
Dat was een moment van uiterst geluk.

Even later was het weer weg.
Maar dat is niet erg.
Want voor heel even zat al het geluk van de wereld bij mij alleen aan tafel.

Het is vrij om te gaan waar het wil, naar andere mensen en andere plaatsen. Want ik weet zeker dat er nog een heleboel mensen – en ook dieren – op de wereld zijn, die er wel wat van kunnen gebruiken.

Dag Geluk.
Tot binnenkort!

(*) De observatie van die groene bladeren aan de bomen dateert van een kleine week geleden. Elke dag die sindsdien verstreek/verstrijkt, elke windstoot kan de actuele situatie op het terrein ernstig beïnvloeden.