Een prik. Een kleine pijnscheut. En de naald steekt in mijn arm.
Ik lig op een bed. De verpleegster vraagt of het gaat. Ja, het is OK. Het is helemaal OK. Ik sluit mijn ogen en ik denk aan niets. Aan niets anders dan aan mijn stekende arm, en aan de verpleegster die het ene na het andere buisje bloed aftapt.
Die 6 minuten op dat ziekenhuisbed, waarop niets of niemand, noch ikzelf, iets anders van mij verlangde dan daar in stilte te blijven liggen, waren voor mij veruit de meest ontspannende minuten van de afgelopen week.
Hoe verknipt is dat?
(Ik plan vanaf nu minstens 1 keer per week een bloedonderzoek in. ? Geen yoga- of massage-sessie die daar tegenop kan.)
De hele dag opgejaagd
Maar verknipt of niet, het is wat het is.
Dit ben ik. Op dit moment.
Ik bevind me in een fase van mijn leven waarin ik me bijna continu opgejaagd voel.
Los van mijn specifieke situatie, en de vraag hoe het zo ver is gekomen, merk ik dat ook veel anderen behoorlijk wat stress ondervinden door hun dagelijkse gevecht met de tijd.
We willen meer
We willen almaar meer gedaan krijgen in minder tijd.
Afgezien van onze ambities op carrièrematig vlak, willen we meer reizen en meer uitgaan. We willen meer ervaringen consumeren, meer nieuws, en ook meer spullen.
En we willen meer genieten. Van elk vrij moment.
“Quality Time”. Zoveel mogelijk gelukkig zijn op zo’n kort mogelijke tijd.
En daarom gaan we op zoek naar ervaringen en vrienden met maximaal ‘geluksrendement’.
In een snel leven in een snelle wereld hebben vriendschappen weinig kans op overleven als je ze niet kunt combineren met een andere activiteit (zelfde sportclub, collega’s, kinderen van dezelfde leeftijd, …).
Alles is functioneel. Elke minuut is een middel tot een doel. En daar gaan we recht op af.
Op zoek naar een nieuwe liefde? Een fotootje op internet, een swipe naar rechts, en na 1, maximaal 2 dates zit er maar beter al wat schot in de zaak, of we hebben een dag later alweer onze volgende ‘soul mate’ op het World Wide Web gevonden.
‘Turboconsumentisme’ is een term die ik vandaag pas voor het eerst tegenkwam, maar die wat mij betreft geen verdere uitleg nodig heeft.
Meer van alles, is dat ook meer geluk?
Maar het strakke juk van onze volgeplande agenda’s en de versnippering van onze aandacht – onder meer door sociale media – hebben een negatieve invloed op o.a. onze relaties, onze creativiteit en op ons geluksgevoel, zo blijkt uit onderzoek.
We genieten ons te pletter, maar niemand is tevreden.
Psychoanalyticus Paul Verhaeghe (UGent)
Nog nooit waren de mogelijkheden om gelukkig te zijn zo groot. Tegelijk zijn angst, stress, depressie en eenzaamheid alomtegenwoordig.
Een volgeprogrammeerde leefstijl brengt extra stress. Het maakt dat onze vrije tijd meer en meer aanvoelt als een opeenvolging van af te vinken taken, en heeft als gevolg dat er nauwelijks nog echte vrije tijd overschiet.
Echte vrije tijd..
Dat is vrijheid om te doen waar je zin in hebt op dat moment. Dat is je verliezen in je bezigheid, of in niets doen voor mijn part, en niet hoeven te letten op de tijd.
Good things take time to grow
Echt ontspannend bezig zijn is niet persé gezond, therapeutisch of nuttig. Het heeft geen doel en behoeft geen bewijs op sociale media. Je doet het omdat je het graag doet. Meer niet.
Hoe is onze wereld zo snel geworden?
Onder meer de globalisatie, het kapitalisme, en de snelle evolutie van de technologie stuwen ons voort in een steeds sneller wordende economie.
Maar dat is slechts een deel van het verhaal. En misschien is dat deel niet eens de belangrijkste verklaring voor een wereld die vaak sneller lijkt te draaien dan wij kunnen bijbenen.
Een groot – zo niet het grootste – stuk van ons jachtige bestaan heeft volgens mij eerder te maken met onszelf.
Hieronder enkele dingen op een rijtje die hierin een rol spelen:
- Onze activiteiten bepalen onze identiteit en ons zelfbeeld
Wij worden vandaag in onze westerse wereld niet geboren met een bepaalde identiteit (zoals vroeger de adel, de middenklasse en de arbeidersklasse, of zoals de kasten in India).
Onze eigen initiatieven bepalen veel meer dan vroeger onze levensloop en onze identiteit. We halen dan ook een groot deel van ons zelfrespect en van onze identiteit uit wat we allemaal doen, zowel op professioneel vlak alsook in onze vrije tijd. Daardoor zetten we onszelf voortdurend onder druk om meer dingen te doen.
- We springen erg slordig om met onze aandacht en verkwanselen zo onze tijd
Aandacht is een grondstof met een beperkte capaciteit. Er zijn vaste grenzen aan het aantal dingen waaraan we aandacht kunnen besteden. Maar we gaan er kwistig mee om en laten ons continu afleiden.
De meesten van ons zijn een hele dag door bezig te reageren op prikkels vanuit de omgeving, waardoor er te weinig tijd overblijft om onze eigen taken naar behoren uit te kunnen voeren.
Hier kun je meer lezen over aandacht als één van de belangrijkste vaardigheden die we in deze tijd nodig hebben. - Multi-tasken is een mythe.
Het leidt tot verminderde productiviteit en dus tot tijdsverlies
Mailtje, facebook update, WhatsAppp berichtje, bankrekening checken,… We doen het allemaal ‘tussendoor’. Multi-tasken heet dat. We denken effectief bezig te zijn, maar dat is niet zo.
Multi-tasken… vergeet het. Multi-tasken bestaat niet.
Het is slechts een continu verleggen van onze aandacht. Het put ons uit, verhoogt ons stressniveau en verlaagt onze productiviteit tot – 40%, zo blijkt uit onderzoek uitgevoerd aan de universiteit van Harvard. - Door veel te willen, verhogen we de druk op onszelf.
We willen veel doen, veel reizen en veel consumeren. We willen een bloeiende carrière, een mooi, groot huis en een dure auto. Twee of drie kinderen, een grote tuin, een hond, enne.. ook nog de laatste nieuwe iPhone, als het even kan.
Seriously?
Hoe meer we willen, hoe hoger we de lat leggen voor onszelf, en hoe meer we ons opjagen in een poging al die, vaak onrealistische, en zonder meer tijdverslindende wensen te verwezenlijken.
Misschien is het beter om je eens af te vragen wat het is dat jij zélf echt wilt, zonder rekening te houden met de rest van de wereld.
Niet omdat het moet, omdat het hoort, of omdat het je met de paplepel is ingegeven. Niet omwille van die flitsende reclame, of omdat de buurman zo’n mooie auto heeft. Niet omdat je je moet of wil bewijzen. (Waarom ook alweer?)
…
Niet omdat je je om welke reden dan ook vergelijkt met een ander.
Als het ons zou lukken om op die manier onze eisen aan het leven – en aan onszelf – iets bij te stellen, zouden onze dagen dan niet een pak relaxter zijn?
Kortom,
De grondslag van ons jachtige bestaan zit voor een groot stuk in ons eigen hoofd.
Dat is alvast goed nieuws. Want als de oorzaak van het probleem bij onszelf ligt, dan ligt de oplossing daar ongetwijfeld ook.
En nu we die oorzaken min of meer helder hebben, hoeven we het probleem dus alleen nog maar op te lossen. ?
Waarover later meer..
Ik keek laatst eens op mijn lijst
Wat er van me wordt geëist
Van mij, door mij
Zo te zien krijg ik het druk
Alles doen voor het geluk
Dat hoort erbij
Maar het vloog me naar mijn strot
Het is één groot overschot
(…)
Op mijn lijst van overvloed
Zet ik maar één ding wat ik moet
(…)
Ik ben er het komend jaar voor helemaal niemand
Vanaf morgen wil ik één jaar van mij af
(Veldhuis en Kemper: "Met De Duiven Mee")
P.S. De verpleegster was wel enigszins verbaasd. Blijkbaar had nog nooit eerder iemand de opmerking gemaakt dat bloed laten trekken zoiets ontspannends is.
