It’s important to control your attention because what you focus on influences your thoughts, your actions and who you become.
Er zijn 1000 manieren waarop de dingen waarop we ons dagelijks focussen, bepalen wat we denken, hoe we ons voelen, wat we doen, hoe succesvol we zijn, en wie we worden als persoon.
Met andere woorden: je focus bepaalt je leven en wie je bent.
Really? Yes, really!
Een krasse uitspraak, maar eentje die ik met enige stelligheid durf te beweren en verdedigen. Al ga ik wellicht meer dan 1 blogpost nodig hebben om de brede lading te kunnen beargumenteren.
Overdosis input
We worden overspoeld met massa’s input (of prikkels): beelden, geluiden en informatie, gedachten, gevoelens, emoties, en wat nog allemaal. Veel meer dan we aankunnen, en ook veel meer dan waar we effectief iets mee kunnen aanvangen.
Een open deur intrappen, heet dat. Ik denk dat ik er geen tekeningetje bij hoef te maken (maar misschien wel een lijstje 😉).
Input hier, input daar, input overal en altijd:
- Collega’s, vrienden, familie, … mensen die van alles van ons vragen, verwachten of eisen.
- Smartphone die om de paar minuten pingelt, piept of zoomt.
- De smaak van een stuk chocola, en voor heel even telt niets anders nog.
- To-do lijstjes, check-lists, taken die wachten om uitgevoerd te worden.
- De buurman maakt (weeral!) een hoop lawaai.
- Pijnlijke spieren.
- Koud.
- Poetin, rottige vent!
- Radio 1 op de achtergrond. Muziek van Ayco, trekt weer op niks.
- Zorgen over de energie-factuur.
- Ping! Facebook bericht. De buurvrouw heeft gisterenavond tomatensoep met balletjes gegeten.
- Rommel in de keuken.
- Er wordt gebeld: tante ligt in het ziekenhuis.
- Hond springt op m’n schoot. Ze wil gaan wandelen.
- Het bos, de nog aangenaam warme zon, en prachtige herfstkleuren.
- Diepgroen mos.
- In de verte lacht een kind.
- …..
Een heleboel dingen om blij van te worden, boos of verdrietig. Faits divers van weinig of geen belang, en ook dingen die je diep raken. Waarnemingen die rust brengen, en andere waarvan je stress niveau acuut de lucht in schiet. Prikkels die je uit je concentratie halen of die stiekem dienen als excuus om die vervelende taak nog eventjes uit te stellen.
De wereld is overweldigend, boordevol informatie en één en al tegenstellingen. En nooit is iets helemaal goed of helemaal slecht – al valt over Poetin te discussiëren.
De wereld doorheen een zoomlens
Er komt hoe dan ook veel te veel op ons af. En daarom moeten we filteren, d.w.z. dat we moeten kiezen aan welke waarnemingen we aandacht geven en wat en wie we negeren.
En dat doen we dan ook. Altijd en overal, bij alles wat we zien, horen, voelen, en denken, treedt onze focus op als scheidsrechter: dit is de moeite – dit laten we toe tot ons bewustzijn – en dat niet.
“We zijn ons alleen bewust van dat kleine stukje waarheid
waar we ons op focussen.”
Alsof we de wereld observeren doorheen een camera met zoomlens. Als cameraman bepalen we voortdurend waarop we inzoomen en scherpstellen. De rest – het stuk van de realiteit waar we ons niet op focussen – gaat los aan ons voorbij, dringt niet eens tot ons door.
Waar focus jij je op?
Als het leven, de wereld en mensen vol tegenstellingen zitten, en als niets ooit helemaal goed, of helemaal slecht is, dan valt er in het slechte bijna altijd wel een lichtpuntje te bespeuren, en vind je – als je goed zoekt – in alles wat goed is vast wel iets negatiefs.
De vraag is: waar focus jij je op? Ga jij op zoek naar lichtpuntjes in het duister, of gaat jouw aandacht vooral naar de lastig vindbare tekortkomingen in het goede?
- Je hebt een stommiteit begaan, een fout die je niet meer recht kunt zetten.
Word je de eerstkomende dagen – en nachten – verteerd door zelfverwijt? Overtuig je jezelf er nog maar eens van dat je er niks van bakt? Of houd je je vooral bezig met de vraag hoe je ervoor gaat zorgen dat je diezelfde fout nooit meer maakt? En geeft dat je dan toch weer een boost omdat je vastberaden bent hieruit te leren, en omdat die domme fout dan tenminste niet voor niets zal zijn geweest? - Wanneer je niet kunt gaan sporten omwille van een blessure, beklaag je je daar dan in je binnenste elke week opnieuw over? Of accepteer je wat je niet kunt veranderen, verleg je je focus, en prijs je jezelf gelukkig omdat je met de vrijgekomen tijd iets anders kunt doen waar je anders niet aan toe komt?
- Wat herinner jij je van die lange boswandeling met je vriendin? Het warme weerzien? Het fijne gesprek? De rust in het bos, of het mooie weer? Of dat ze 6 minuten te laat was op de afspraak?
- Ben je gestart met een nieuw project? Of probeer je met enige moeite een nieuwe vaardigheid aan te leren? Is jouw blik strak gefocust op de weg die nog voor je ligt, op dat wat je nog niet gerealiseerd hebt? Of kijk je van tijd tot tijd bewust een keertje om, en maakt het je blij wanneer je ziet welke weg je al hebt afgelegd?
Wat het ook is waar je je op verkiest te focussen, weet dat datgene wat je aandacht geeft, groeit. Hoe meer je aandacht uitgaat naar het vinden van lichtpuntjes, hoe meer je er zult ontdekken, en hoe meer je gedachten daarnaar zullen uitgaan.
Je focus bepaalt je visie op het leven
OK. Goed. Dus. Samengevat.
Jij, ik, wij allen behorend tot het rijk der mensen, laten slechts een klein stukje van onze zintuiglijke waarnemingen tot ons bewustzijn toe.
” Zag je die vrouw met de kinderwagen, die we zonet voorbij liepen? Met dat kindje dat naar ons zwaaide?”
“Wat? Oh nee, is me niet opgevallen.”
Je focus bepaalt welk klein gedeelte van de feiten je bewust opmerkt.
En die beperkte blik op de realiteit is bepalend voor je ideeën over de wereld en het leven, over de mensen rondom jou en over jezelf. Het bepaalt jouw leefwereld, en vormt de basis voor de verhalen in je hoofd waar je in zult geloven.
En op die manier bepaalt je focus je denken, je emoties en uiteindelijk ook wat je doet en hoe je je ontwikkelt als persoon.
“You become what you focus on”
Geen mens die aan die logica ontsnapt.
Maar laten we ons vooral voornemen om ons er altijd van bewust te zijn dat datgene wat we observeren nooit de hele waarheid is, en dat wat we ons herinneren nooit exact op die manier heeft plaatsgevonden.
En misschien, heel misschien..
.. wanneer genoeg mensen deze blogpost hebben gelezen,
.. wanneer er genoeg mensen zijn die weten dat, als er al een absolute waarheid bestaat, geen mens die ooit zal kennen..
komt er ooit een dag waarop onze samenleving terug een klein beetje minder gepolariseerd zal zijn
(?)
Gerelateerde artikels: